Τα ποσοστά των Μαθηματικών κάτω από τη βάση-δυστυχώς-είναι σχεδόν τα ίδια με πέρυσι! Επεξεργασία Γιάννης Ζαμπέλης. Ρίξτε μια ματιά για του λόγου το αληθές:
Για δύο λοιπόν συναπτές χρονιές 2017 αλλά και το 2018, τα ποσοστά αποτυχίας στα Μαθηματικά είναι τεράστια. Στην εύλογη ερώτηση «τις πταίει» η απάντηση δεν καλύπτεται σε μερικές γραμμές μόνο. Σαφώς και είναι πολυπαραγοντικό το πρόβλημα. Στο εν λόγω άρθρο θα επιχειρήσω μία ανάλυση του τι-ενδεχομένως-συμβαίνει.
Πρωτίστως, τα μαθηματικά ως αντικείμενο απαιτούν μια μελέτη από τις πρώτες τάξεις εκπαίδευσης ενός μαθητή. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι θα πρέπει να μελετήσουμε την επιστήμη των Μαθηματικών από τις πρώτες τάξεις μαθητείας του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν είναι δυνατόν να αναμένουμε από έναν μαθητή να αναπτύξει μαθηματική σκέψη στην τελευταία ή στην προτελευταία τάξη του Λυκείου. Θα πρέπει τόσο οι δομές εκπαίδευσης, όσο και το έμψυχο δυναμικό των μονάδων εκπαίδευσης (οι δάσκαλοι και οι καθηγητές Μαθηματικών) να ξεκινήσουν την ανάπτυξη της σκέψης των μαθητών από το Δημοτικό κιόλας. Αυτό, σαφώς προυποθέτει από το ίδιο το κράτος να έχει φροντίσει με αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό και με κατάλληλες δομές, να έχει αγκαλιάσει αυτήν την προσπάθεια αλλαγής της Μαθηματικής παιδείας στη χώρα!!!
Παράλληλα, από τις τάξεις του δημοτικού κιόλας, να φροντίσουμε να διασυνδέσουμε τα Μαθηματικά με την καθημερινή ζωή και την χρηστικότητά τους. Αυτό είναι πεδίο δόξης λαμπρό για το αντικείνενο, εάν καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε. Είναι σημαντικό, ο μαθητής να αντιληφθεί εν μέσω της μαθητείας του, γιατί μαθαίνει Μαθηματικά, τι τον ωφελούν; Tι τα χρειάζεται; Που αξιοποιούνται στην καθημερινότητά μας; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που εάν τα απαντήσουμε, θα μπορέσουμε αμέσως να κάνουμε το μάθημα γρηγορότερα ενδιαφέρον και ελκυστικό συνάμα σε ευρύτερο-σαφέστατα-κοινό!
Από το Γυμνάσιο και μετά, ίσως και στο Γυμνάσιο, «περνάει» από αρκετούς και συναδέλφους, φροντιστές ή μη, το μήνυμα ότι τα Μαθηματικά διαχωρίζονται σε «χρήσιμα» και «άχρηστα». Να γίνω σαφέστερος. Τα Μαθηματικά που θα δώσουν οι μαθητές στις Πανελλήνιες εξετάσεις, είναι τα «χρήσιμα» όπως λ.χ. Άλγεβρα Α΄ και Β΄ Λυκείου ενώ Γεωμετρία Α΄και Β΄ Λυκείου ή ακόμα και Μαθηματικά Προσανατολισμού της Β΄Λυκείου, είναι τα «άχρηστα» ή περιττά. Αποτέλεσμα αυτού, οι μαθητές συνεπικουρούμενοι από καθηγητές είτε σχολείου (δημοσίου ή ιδιωτικού) φροντιστηρίου ή και ιδιαιτέρου, να μην τα μελετούν. Ας με διαψεύσουν συνάδελφοι, δεν είναι λίγες οι φορές που μου έχουν τύχει μαθητές, να μου λένε ότι τα μεν ή τα δε είναι περιττά σε μια τάξη και λίγο παρακάτω στην τρέχουσα ύλη μας, να χρειάζεται να κάνω χρήση αυτών των λίγο παραπάνω…«άχρηστων» μαθηματικών… με αφορμή κάποια ξεχωριστή άσκηση στην τρέχουσα ύλη. Και συνεχίζω, δεν είναι λίγες οι φορές που τα Μαθηματικά Προσανατολισμού της Β΄Λυκείου σε σχολεία αλλά και σε μεγάλα (γνωστά) φροντιστήρια ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ καθόλου στην τρέχουσα τάξη. Ακόμα και αν διδάσκονται όμως, το επίπεδο διδασκαλίας διατηρείται στη χρήση απλού τυπολογίου το οποίο δεν συμβάλλει διόλου στην ανάπτυξη της μαθηματικής κουλτούρας του μαθητή. Αν βρεθεί κάποιος «γραφικός» Μαθηματικός και τα διδάξει ωστόσο στο απαραίτητο βάθος, τυγχάνει «χλευασμού» από συναδέλφους σχολείων, φροντιστηρίων και λοιπών «ναών» γνώσης.
Συμπερασματικά, θεωρείται περιττό τμήμα ύλης και μη εξεταζόμενο στις Πανελλαδικές εξετάσεις και ως εκ τούτου, «άχρηστο». Αντίβαρο αυτού, να ξεκινήσουμε την προετοιμασία της Γ΄Λυκείου από τη Β΄Λυκείου! Ξεκινούν αρκετοί συνάδελφοι λοιπόν την ύλη της επόμενης τάξης σε μαθητές με πενιχρές-πολλές φορές-μαθηματικές υποδομές και αμφιβάλλω ακόμα κι αν αυτοί οι μαθητές γνωρίζουν τις ταυτότητες (α+β)^3, α^2-β^2, (α-β)^2 και ποιες οι διαφορές των δύο τελευταίων !!!
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό…; Μα, ποιος άλλος; Ο συντεχνιακός ανταγωνισμός για το ποιος είναι καλλίτερος καθηγητής από τον άλλο και ως εκ τούτου να έχει μεγαλύτερη … πελατεία!!! Τα παιδιά μπαίνουν-εν αγνοία τους-σ’ αυτό το παιχνίδι, δυστυχώς και οι γονείς, αφού «σιγοψυθιρίζεται» από συμμαθητές τους ότι ο τάδε που κάνει μάθημα με τον δείνα, έχει ξεκινήσει την ύλη της Γ΄Λυκείου και άρα, έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο αντικείμενο, στις επερχόμενες πανελλαδικές εξετάσεις. Προφανώς, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι! Τα αποτελέσματα φαίνονται στις παραπάνω εικόνες και είναι όντως καταστροφικά! Δεν είναι απλό και πάνω απ’όλα εφικτό, να χτίζεις νέα γνώση σε ανθρώπους που δεν έχουν βασικές γνώσεις μαθηματικών όπως ταυτότητες, εμβαδόν κύκλου, μήκους αυτού, εις άτοπον απαγωγή, κλπ… Δηλαδή, δεν ξέρουν τα παιδιά πως να συνδυάσουν τις όποιες διάσπαρτες γνώσεις έχουν συλλέξει με «μπλεγμένα τεχνάσματα», σε ένα σύστημα που τα θεωρεί μονίμως πειραματόζωα με νέα δεδομένα!!!
Να τονίσω ιδιαιτέρως εδώ, ότι τα Μαθηματικά δεν διαχωρίζονται γενικώς! Είναι εννιαία και αδιαίρετα, απλώς τα έχουμε (δια)χωρίσει για προφανείς εκπαιδευτικούς σκοπούς και στόχους. Αυτό δεν τα καθιστά και κατά συνέπεια διαχωρίζει επουδενί σε χρήσιμα ή περιττά. Οι εξετάσεις σε αυτά γενικά, πρέπει-και ορθώς-να εξετάζουν την ευρύτερη μαθηματική κουλτούρα ενός μαθητή σε συγκεκριμένη ύλη βεβαίως, ο οποίος, θέλει είτε να τα σπουδάσει αμιγώς, είτε να σπουδάσει αντικείμενα που τα Μαθηματικά είναι η πρωταρχική βάση για να ολοκληρώσει σπουδές που ενέχουν μαθηματικά εξ’ ορισμού, όπως λ.χ. οι σχολές Μηχανικών, σχολές Πληροφορικής, Φυσικής, Χημείας, Οικονομικές, κλπ!
Θα αναρωτηθεί κάποιος εύλογα, γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί λένε τότε ακόμα και συνάδελφοι μην διαβάζεις αυτό ή διάβασε εκείνο, σε διάφορες τάξεις του Λυκείου. Φταίνε οι μαθητές; ; Φταίνε οι διδάσκοντες, το υπουργείο ίσως με την ύλη που ανακοινώνει κάθε χρόνο;
Στις άνωθεν ερωτήσεις, θα πρέπει να γράφω για ώρες για να τεκμηριώσω. Εν συντομία και στο πλαίσιο του εφικτού, θα αναφέρω πως όλοι έχουμε ευθύνη, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Ειδικότερα, οι ίδιοι οι συνάδελφοι αρκετοί, όχι όλοι υποτιμούμε-υποβαθμίζουμε αντικείμενα Μαθηματικών όπως η Γεωμετρία αναφέροντας ότι αυτά είναι εκτός πνεύματος πανελλαδικών. Να θυμίσω επίσης, τι είχε γίνει με την Τριγωνομετρία πέρυσι και τα θέματα των Μαθηματικών πάλι. Ήταν αρκετά τα χρόνια που την είχαν υποτιμήσει και εδιδάσκοντο την ενότητα οι μαθητές της Άλγεβρας Β΄Λυκείου πλημμελώς. Οι επιλογές μας και οι δημόσιες τοποθετήσεις μας σε σχολικές ή φροντιστηριακές τάξεις, «περνάνε μήνυμα» στα παιδιά περί «άχρηστης» ύλης και εν συνεχεία αρχίζει η … αφαιρετική μέθοδος, αναμενόμενο εκτιμώ προσωπικά. Το ένα είναι περιττό, το άλλο άχρηστο και δεν συμμαζεύεται στη συνέχεια… Αρχίζουν και αντιμετωπίζουν οι μαθητές τα μαθηματικά ως ξεχωριστά κομμάτια, αποσπασματικά δηλαδή, με ένα σωρό τεχνικές μόνο για επίλυση ασκήσεων! Δεν είναι έτσι τονίζω και πάλι!!! Οι τεχνικές στο αντικείμενο έχουν νόημα ύπαρξης, όταν έχω θεμελιώσει και διαμορφώσει-συν τω χρόνω-μαθηματική αντίληψη. Εκεί, οι εν λόγω, ναι, έχουν να προσφέρουν, ειδάλλως είναι ατελέσφορες, ασύνδετα τμήματα σ’ ένα κυκεώνα γνώσεων σε όλη τη μαθητεία τους.
Σε ό,τι αφορά την στάση της εκάστοτε κυβέρνησης, εδώ κι αν τα πράγματα είναι θολά εώς και τραγικά… Η παιδεία βρίσκεται στο μικροσκόπιο των μικροσκοπιμοτήτων τους. Δηλαδή, αυτή η «κοπτοραπτική» της ύλης στα Μαθηματικά σε κάθε σχεδόν χρονιά, η αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων στο τι είναι εντός και τι είναι εκτός, μας έχει αποπροσανατολίσει όλους! Κατ’ επέκταση λοιπόν, έχει αποπροσανατολίσει γονείς και μαθητές. Αυτό λοιπόν, δεν είναι «φιλολαϊκή πολιτική» αγαπητοί κυβερνώντες, δεν μαθαίνω και δεν εδραιώνω στους πολίτες του αύριο μαθηματική σκέψη και πάνω απ’ όλα, λογική. Την καταστρέφω κιόλας αν υπάρξει… Η κυρίαρχη άποψη των ιθυνόντων εδώ είναι, μην κουραστούν τα παιδιά, μην τα ζορίσουμε και δεν πρέπει, θα βλαφτεί η ψυχολογία τους κλπ! Θυμηθείτε απλώς, τι συνέβη στις αρχές του 2015 με την κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων! Προσωπικά, θυμάμαι μια ολόκληρη σχολική τάξη τότε, να παρακολουθεί χωρίς ανάσα Γεωμετρία Β΄Λυκείου, μάθημα που σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτο στις σχολικές τάξεις, ή για να είμαι ρεαλιστής, ελάχιστοι συνάδελφοι προσπαθούν να την διδάξουν ορθά και σε ικανοποιητικό βάθος… Η Τράπεζα Θεμάτων, με τις ό,ποιες παθογένειες, είχε πολλαπλά οφέλη. Μαθητές που θα έπρεπε να μελετήσουν ουσιαστικά για να προαχθούν, άρα πρώτο φιλτράρισμα, έλεγχος ύλης που πρέπει να διδαχθεί σε κάθε τάξη, άρα, ελέγχω ταυτόχρονα διδάσκοντα και διδασκόμενο!!! Θα μπορούσε λοιπόν, να διατηρηθεί η τράπεζα με αρκετές βελτιωτικές κινήσεις βέβαια, να αποδίδει και σήμερα καρπούς. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι με την ύπαρξή της και την υγιή της εξέλιξη-διόρθωση και συνάμα διάρθρωση, ΔΕΝ θα είχαμε τέτοια ποσοστά αποτυχίας στα μαθηματικά σήμερα!
Ένας ακόμη παράγοντας που κατά την προσωπική μου άποψη σχετίζεται και αυτός με την προαναφερθείσα αποτυχία, είναι οι άνευ αντικρύσματος βαθμολογίες στο Γυμνάσιο και πολύ δε περισσότερο, στο Λύκειο. Πολλά σχολεία (ιδιωτικά και δημόσια) όπως και φροντιστήρια, δεν αξιολογούν ορθά τον μαθητή. Εδώ η ερώτηση ή η απορία δεν είναι “μήπως οι εν λόγω συνάδελφοι είναι ανεπαρκείς”; Κατά το πλείστον, ΟΧΙ! Εκτιμώ ότι και ένας νέος συνάδελφος μπορεί να αντιληφθεί σε μεγάλο ποσοστό την απόδοση του εκάστοτε μαθητή του! Η απορία είναι, τι δείχνει στον ίδιο και στους γονείς αυτού του μαθητή… Όταν εν γένει, οι βαθμολογίες από την πραγματική εικόνα του μαθητή απέχουν 4, 5 ή και 6 μονάδες, αντιλαμβάνεστε τι εικόνα έχει ο μαθητής για τον ευατό του, στην οποία εγκλωβίζεται κιόλας όταν αυτή διατηρείται μέσα από λογικές «υποτιθέμενης ενθάρρυνσης». Σε άλλη περίπτωση, ο μαθητής που βαθμολογείται λάθος αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να «παίζει» μ’ ένα σύστημα που «μπάζει» από παντού στο όνομα κάποιας τακτικής ενός συστήματος, τον βολεύει λοιπόν και το συντηρεί αρκούντως. Η πλασματική εικόνα αυτή, όταν δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή από τον μαθητή, τον κάνει να αισθάνεται-λανθασμένα-μαθητής υψηλού επιπέδου, ενώ πραγματικά δεν είναι! Αποτελεί την χρυσή μετριότητα ίσως και να κινείται σε ακόμα χαμηλότερα του μετρίου επίπεδα. Με υψηλές βαθμολογίες της τάξης του 17–18 που δεν είναι πραγματικές ή και περισσότερο, μαθητές του 11-12-13 ή 14 προαλοίφονται για επιτυχόντες σε μαθηματικό διαγωνισμό όπως είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις!!! Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης του άρθρου, ωραία και ποιος ευθύνεται γι’αυτό; Κι εδώ, η συζήτηση είναι μεγάλη. Αλλαγή ύφους εποχής λανθασμένα φιλικότερες προς τα παιδιά, αλλαγές μεθόδων διδασκαλίας με υπερχρήση νέων τεχνολογιών, εύκολο και μεγάλο κέρδος «αριβίστα» εκπαιδευτικού, πολιτικές επιλογές κυβερνήσεων να προάγονται όλοι στις επόμενες τάξεις αν έχουν μέσο όρο 9,5 και πάνω συμπεριλαμβάνομένου και του project, είναι μόνο κάποια απ’αυτά. Αυτό πως θεραπεύεται ; Απλά ΔΕΝ θεραπεύεται εάν δεν τα αλλάξεις όλα δομικά από την αρχή της εκπαίδευσης του νέου ανθρώπου. Ποιος θα το κάνει και με τι κόστος υλικό, ψυχικό και πολιτικό … δεν το ξέρω, το εύχομαι πάντως!!!
Σχετικά με την εφετινή θεματοδοσία στα μαθηματικά, αν και τα θέματα ήταν τα «ηπιότερα» όλων των τελευταίων ετών, η αποτυχία, μεγάλη και πάλι, αντίστοιχη της προηγούμενης χρονιάς! Αυτό που ήθελε να επιτύχει η επιτροπή δεν το κατάφερε, εκτός…κι αν δεν το ήθελε!!! Εδώ η συζήτησή μας θα πρέπει να αποκτήσει κι άλλες προεκτάσεις. Η επιτροπή σκόπευε στη βελτίωση του ποσοστού των υποψηφίων που βρίσκονται κάτω από τη βάση, δεν το πέτυχε, άγνοια, γκάφα ή σφαγή με το βαμβάκι για έτερο σκοπό ; ; ; Μήπως η εν λόγω επιτροπή ήθελε να αναδείξει παθογένειες του τρέχοντος συστήματος και ανάγκη για αλλαγή πάλι; Μα … μέσα σε τρία χρόνια μιας νέας κυβέρνησης, θα έχουμε δύο αλλαγές συστημάτων εισαγωγής στα Πανεπιστήμια; Ίσως να χρειαστεί και τρίτη όπως τα πράγματα διαφαίνεται να εκτυλίσσονται. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω αυτή την στιγμή. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα το κρίνει και πιθανόν να έχουμε σε πολλά από τα άνωθεν ερωτήματα απαντήσεις…
Για να επανέλθουμε στη συζήτησή μας. Η ποιότητα των θεμάτων αν τα δούμε σε σχέση με άλλες εποχές ήταν κακή, με εξαίρεση τα ερωτήματα Δ3 και Δ4. Το εύρος της υπό εξέτασης ύλης μικρό, η έμπνευση ανύπαρκτη, ασκήσεις του βιβλίου με προεκτάσεις. Αυτή η κατάσταση επίσης, έχει δώσει και το δικαίωμα σε πολλά φροντιστήρια να κομπάζουν ότι έχουν κάνει παρόμοια θέματα ή έχουν βάλει το δείνα ή το τάδε θέμα ή ερώτημα στα διαγωνίσματά τους και άλλα τόσα που πρέπει να γράφω ώρες για το τι ακούω και τι διαβάζω. Ο σκοπός αυτής της ρεκλάμας, προφανής, προσέλκυση πελατών-μαθητών και γονέων στο Χ ή στο Ψ εκπαιδευτήριο. Το marketing καλά κρατεί λοιπόν!! Μην ξεχνάμε ότι η επόμενη προετοιμασία για τις πανελλήνιες εξετάσεις του 2019, ήδη ξεκίνησε! Δεν θα έπρεπε κανένα εκπαιδευτήριο να δύναται να κομπάζει περί «πιασίματος» των θεμάτων. Να υπενθυμίσω ότι στην εποχή των «καταραμένων» Δεσμών, τέτοια πράγματα δεν συνέβαιναν, μπορεί να είχαμε δύσκολα θέματα αλλά επί ευρείας ύλης, πρωτότυπα και απαιτούσαν-ορθά-ολοκληρωμένους ως προς τα Μαθηματικά μαθητές. Γι’ αυτό και όχι μόνο, τα θέματα πρέπει να είναι πρωτότυπα, ιδιοκατασκευές εγκρίτων θεματοδοτών, επιλεγμένων με αντικειμενικά κριτήρια, κατασκευασμένα με φαντασία, χρηστικότητα και με ενδεχόμενη κλιμακούμενη δυσκολία, χωρίς το τελευταίο να είναι απαραίτητο κατ’ εμέ! Να έχουν τη βάση τους στην τρέχουσα ύλη, να επεκτείνονται σε γενικότερες μαθηματικές δεξιότητες και γνώσεις του Λυκείου, να απαιτείται συνθετική και αναλυτική σκέψη, κριτική ικανότητα και βεβαίως, το δίχως άλλο, παραγωγή σκέψης από τον ίδιο τον μαθητή!!! Για να μπορούν όμως τα θέματα να είναι τέτοια που περιγράφονται, απαιτείται αλλαγή ύλης σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, αλλαγή εγχειριδίων από το Δημοτικό, επαναφορά Τράπεζας Θεμάτων στο Λύκειο και δημιουργία τέτοιας στο Γυμνάσιο! Αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί έργο μιας κυβέρνησης αλλά όλων των κυβερνήσεων. Η παιδεία πρέπει να είναι υπερκομματικός στόχος και σκοπός όλων για συνέχιση του πολιτισμού και της κουλτούρας μας ως πολιτισμός και λαός. Μάλλον όνειρα… θερινής νυκτός όλα αυτά!
Εν κατακλείδι, δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν οι Οικονομικές σπουδές πρέπει να εξετάζονται στην ίδια ύλη και στην ίδια δυσκολία θεμάτων στα Μαθηματικά, με τους υποψήφιους των Φυσικομαθηματικών σχολών ή των Πολυτεχνικών τέτοιων! Επίσης, γιατί και οι επιστήμες Υγείας να μην εξετάζονται στα Μαθηματικά, με άλλη ύλη όμως, όπως Στατιστική, Πιθανότητες ή και Συνδυαστική; Εκτιμώ ότι, τότε θα είχαμε και έναν «εξορθολογισμό» των βάσεων στο πεδίο των επιστημών υγείας. Πέραν του προηγούμενου επιχειρήματος, δεν χρειάζεται οι μέλλοντες γιατροί να γνωρίζουν Στατιστική ή και Πιθανότητες εμφάνισης μιας νόσου ; Ποιος το αρνείται αυτό ; Επίσης, στο πεδίο αυτό παιδιά με 17.000 ή και 17.500 μόρια αισθάνονται αποτυχημένα επειδή δεν μπόρεσαν να πιάσουν μια σχολή Ιατρικής, Οδοντιατρικής, κτηνιατρικής ή Φαρμακευτικής επειδή ίσως δεν ανέπτυξαν «υποκειμενικώς» τέλεια τις ιδέες τους! Είναι δυνατόν έναν μαθητή με τόσα μόρια να τον θεωρεί το σύστημα «αποτυχημένο» για τις άνωθεν σχολές; ; Ισχυρότερο και ασφαλέστερο-σαφώς-κριτήριο για έναν μέλλοντα λ.χ. γιατρό να είναι τα Μαθηματικά όχι η Έκθεση όπως συχνά προκύπτει από τις βαθμολογίες που συλλέγουν τα παιδιά στην κατεύθυνση αυτή.Οι αναβαθμολογήσεις στην Έκθεση και φέτος ήταν πάρα πολλές και στοιχίζουν πραγματικά καλές σχολές στην θετική κατεύθυνση των επιστημών υγείας! Εξ’ ου το φίλτρο που προαναφέραμε. Ακόμα, γιατί σχολές του Πολυτεχνείου όπως Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί, ή και για τμήματα Μαθηματικών, να μην εξετάζονται στην Α.Ε.Π.Π. στις Πανελλαδικές Εξετάσεις ; ; Είναι επίσης δυνατόν, να σπουδάσει κάποιος στο Χημικό τμήμα μη έχοντας διδαχθεί ουσιαστικά Μαθηματικά παρά μόνο ενδοσχολικά; Η πρόσβαση σ’αυτό το τμήμα, από τις επιστήμες υγείας έχει-κατ’ εμέ-σημαντικό κενό… Η ενδοσχολική ενασχόληση του μαθήματος είναι ανάξια αναφοράς με το υπάρχον σύστημα προφανώς!
Με την ελπίδα για ένα καλλίτερο Μαθηματικό μέλλον σ’αυτή τη χώρα…
Επιμέλεια: Χρήστος Κ. Λοΐζος
Αθήνα 30-06-18
E-mail: christos.loizos@yahoo.com
Πολυ ενδιαφερον αρθρο. Παροτι ειμαι παιδι των δεσμων νομιζω οτι παντοτε υπηρχε ενας απομονοτισμων των μαθηματων. Και ειδικα τα μαθηματικα που ειναι τροπος σκεψης διδασκοταν και τοτε πολυ αποστειρωμενα. Μια μαγια που ενοιωσα λιγα να την αγγιζω μετα το σχολειο. Κι ειναι κριμα.
Συγχαρητήρια κ.Λοϊζο για το άρθρο σας. Τα είπατε ακριβώς όπως είναι. Αυτό ειδικά που με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΑ σύμφωνο είναι το θέμα της προετοιμασίας της Γ Λυκείου κατά τη διάρκεια της Β, που γίνεται από φροντιστήρια καθαρά για λόγους marketing.